Allez les bleus

Zondag 15 juli, de dag van de WK finale Frankrijk - Kroatië, stapten we ’s ochtends al vroeg in de auto voor onze start van de vakantie, met beginpunt Parijs. Wat een leuk toeval, dat precies tijdens ons verblijf in Parijs de Franse voetballers in de finale van de WK2018 stonden. We hadden ons voorbereid op een reis met veel drukte rondom Parijs, vanwege de Franse feestdag 14 Juillet - de dag ervoor- en de WK finale die avond, maar het viel gelukkig reuze mee. Rond 12 uur waren we al op plaats van bestemming; het leuke kleine Hotel Basss middenin de wijk Montmartre. 

Bij het inrijden van de wijk werden we al blij; authentieke kleine straatjes, een gezellige drukte, leuke restaurantjes, barretjes en winkeltjes én ons hotel zat er middenin. Zoals een echte Guus (en Truus) geluk betaamt, konden we parkeren voor de deur. 

Ons voornemen om te lunchen in Parijs was gelukt. In een Franse Bistro met drukke zweterige mannetjes hebben we matig gegeten, maar de eerste Orangina en Franse wijn viel goed in de smaak ;-). Voordat we konden inchecken, hebben we de buurt verkend. Op ca. 200 meter ontdekte we de Moulin Rouge - welke Richard bijna voorbij liep -, hebben we een blik geworpen op de Sacre Coeur, Eiffeltoren sleutelhangers voor vriendinnen ingeslagen en met de goede herinneringen aan Amerika vorig jaar, bij Starbucks koffie en Frappuccino gedronken. Jeetje wat was het heet.. en daarom waren we blij, dat we rond 15 uur de zware rugtassen af konden doen bij het inchecken. 

We kregen een leuke kamer toegewezen op de 3deverdieping. Helaas was de lift stuk en moesten de vakantietassen, die bepakt zijn voor 3 weken vakantie, via de trap omhoog... Het hotel en de kamer viel gelukkig bij ons allemaal in de smaak. Een kleine kamer, maar met apart gedeelte voor de kinderen en uitzicht op een gezellige straat. De sfeer is te omschrijven als ‘urban’, als je daarmee snapt wat ik bedoel ;-). Mooie kleuren op de wanden, leuke tegels op de vloer, bijpassende lekkere stoelen en de details kloppen. Fijn! Het ontbijt ’s ochtends was niet groots, maar wel met de juiste spullen en lekkere pannenkoekjes. Ook de koffie was goed. Een fijn begin van de dag dus.

Maar eerst nog even terug naar de avond waarop de WK finale gespeeld werd. Na een middagdutje zijn we om ca. 16:00 uur op pad gegaan om in onze wijk een leuke plek te vinden, waar we de finale konden volgen. Dat bleek wat lastiger dan gedacht, want veel zat al vol of was al gereserveerd. Uiteindelijk hebben we een op-en-top Frans café op de hoek gevonden, waar we aan de bar konden hangen. Tussen de Fransen hebben we hangend en barkrukzittend het begin van de finale afgewacht, met luide Franse slagermuziek (als dat bestaat) op de voorgrond. Geheel in het cobalt blauw gestoken inclusief schoenen, sokken en zonnebril in dito kleur en haar als Geert Wilders, kwam de lokale beroemde zanger en “Directeur de Cabaret à Montmartre” Michou genaamd op het terras zitten. Ondersteund door zijn protegé en de kroegbaas. Vanaf dat moment stond alles in het teken van het behagen van deze meneer. En wilde iedereen spontaan met hem op de foto. Wij zijn toen natuurlijk even gaan googlen wie deze meneer was. Niet veel later kwam een andere Franse vriend erbij zitten, die geheel in het grasgroen gekleed was, ook inclusief schoenen, sokken en bril in dito kleur ;-). Leuk detail: hij kreeg een vaasje met een Frans vlaggetje op zijn tafel gezet. Vive la France!

De wedstrijd was natuurlijk top, aangezien ze gewonnen hebben en er veel gescoord is. In de kroeg en in de straten was het één groot feest. Denk aan de bekende toeterende auto’s, vlaggen, dansende mensen op straat, een spontane Macarena dans door velen tegelijk, en naarmate de avond vorderde meer en meer dronken mensen. 

Na de wedstrijd zijn we de trappen van de Sacre Coeur opgelopen, hebben we het mooie uitzicht over de stad bewonderd en een blik in de kathedraal geworpen, waarna we doorgelopen zijn naar de kunstenaars markt, die erachter ligt. Leuk om te zien, maar erg toeristisch geworden ten opzichte van de laatste keer dat we er waren geweest, zo’n 15 jaar geleden. Ter afsluiting van deze eerste en enerverende dag van onze vakantie, hebben we een drankje op het terras van deze markt gedronken, ons verbazend dat een glaasje Orange pressee 8 euro moet kosten en stiekem luisterend naar drie Engelse meisjes naast ons, die zich hadden na laten tekenen door een ‘lokale’ kunstenaar en zichzelf aan het overtuigen waren, dat het echt heel bijzonder was, dat deze man zo kon tekenen en dat ze er wel ‘een beetje’ op leken en dat het de 60 euro echt waard was haha.

Bij terugkomst in het hotel (10 minuutjes lopen) hebben we ons wel even afgevraagd of Guus echt geluk had met zijn auto voor de deur en of we deze niet beter in de parkeergarage hadden kunnen zetten, met het dronken(mans)feest op straat. Maar een ritje met de auto naar de parkeergarage zat er ook niet meer in (onderweg zagen we al vele Fransen feestvieren bovenop de auto’s die erdoor wildenJ), dus hebben we hem maar laten staan. Wij zijn toen met de beentjes omhoog gegaan, maar Ries vond het feest te gezellig en heeft de buurt nog even verkend onder het mom ‘nog even wat flesjes water halen’. Hij was nog even doorgelopen naar de rotonde voor de Moulin Rouge. Eén groot gekkenhuis. Toeterende auto’s en motoren, dronken supporters en steeds meer ‘gendarmerietjes’ om het geheel een beetje (een héél klein beetje) in het gareel te houden. Op de Champs-Élysées bleek het achteraf een grote puinhoop met plunderende en rellende supporters. Gelukkig in ‘onze’ wijk Montmartre niet. Daar werd, tot we weer wakker werden, gezellig gefeest.