Bon anniversaire

Op dag 3 in Parijs was het feest. Noor werd 14 jaar en wat is een betere plek om jarig te zijn, dan in Parijs. Na ballonnen en cadeaus, hebben we ontbeten en zijn we richting Eiffeltoren gegaan om de gewilde vakantiefoto te maken. Vanuit de metro - laatste stukje bovengronds - kwam hij ons al tegemoet. Je hoefde niet naar de toren te kijken om te zien waar je hem zoeken moest, maar gewoon achter de meute aanlopen. Ook hier was het weer bijzonder druk. Logisch natuurlijk in de zomervakantie. Om onder de Eiffeltoren te komen, moest je in een fikse rij. Dat hebben we dus niet gedaan. Nadat we mensen al achter andere mensen aan zagen hollen en verwoed naar hun portemonnee zagen zoeken, zijn we naar de overkant van de straat gegaan en hebben we de toren vanuit het park en de brug bewonderd. Veiliger voor onze spullen en eigenlijk veel mooier, dan eronder staan en tegen het ijzer aan te tureluren. 

In het park langs de Seine werd het befaamde spelletje ‘balletje balletje’ gespeeld. Met fascinatie hebben we gekeken hoe toeristen zonder enige vorm van twijfel flappen van 50 en 100 euro inzette en er daarna beteuterd bij stonden, als ze het ook in 1 keer weer kwijt waren, terwijl ze toch écht zeker wisten, dat het balletje onder dát ene bakje zat. Door even te blijven kijken, zagen we dat zeker 4 van de omstanders familieleden/vrienden waren, die zogenaamd meededen met het spel en anderen in de waan brachten, dat je toch echt grof geld kon verdienen met het spel. 

Na deze gratis levensles hebben we - als vele anderen - geposeerd voor de Eiffeltoren. Maar kussend met een anjer voor de toren, ging ons net te ver. Maar het Russische meisje met getuite lippen stond er vast heel leuk mee op de foto ;-). Na de fotoreportage hebben we een verjaardagsgebakje bij Bert’s gegeten. En natuurlijk even een foto hiervan aan opa Bert gestuurd. Vol energie zijn we verder gelopen naar de Champs-Elysées. Daar waren meerdere etalages afgedekt met hout vanwege de rellen van het WK. Omdat het hier ook warm en druk was (veel Japanners) zijn we vrij snel de metro weer ingedoken om naar de wijk De Marais te gaan. Een leuke wijk met kleine winkeltjes en eettentjes. Maar net als je hoger hebt, kun je ze niet vinden ;-). Daarom zijn we doorgelopen naar Merci; een hip klein warenhuis – een begrip in Parijs – waar je fashion, interieur en leuke accessoires kunt vinden voor een goed gevulde portemonnee. Daar hebben we biologisch geluncht, want dat is de trend…. En ook de lunch was voor een goedgevulde portemonnee. Daarna was de pap bij de mannen op. Wij vrouwen zijn nog even doorgegaan en hebben natuurlijk nog even verder gewinkeld. Maar ook snel daarna vonden wij het welletjes en zijn ook terug gegaan naar ons hotel. Daar aangekomen lagen de mannen heerlijk met de benen omhoog én met verse aardbeien op bed (tja….). Noor en ik konden de verleiding niet weerstaan, toch nog even de leuke winkeltjes in onze wijk te bezoeken. We zijn tot de conclusie gekomen, dat die toch het leukst waren. In een winkeltje met grappige accessoires wisten ze zelfs dat Noor jarig was en hadden de opblaasletter ‘Happy Birthday’ al klaar hangen ;-). 

De feestelijke dag moest natuurlijk afgesloten worden met lekker eten. Dat betekent in Noor’s woorden ‘met een goed stuk vlees’. Via Tripadvisor hebben we een restaurant in de buurt gevonden, waar we de wens van onze proteïne behoeftige puberende dochter hebben kunnen vervullen. In een niet ogende straat, werden we genavigeerd naar een klein restaurantje met 5 tafels, geleid door een liefhebber van goed bereid vlees gecombineerd met een goed glas wijn. Meer heb je niet nodig… Op het tarte tartin toetje, dat de avond compleet maakte, was nog een blauw/wit kaarsje aangestoken en hebben we natuurlijk nog even gezongen. 

De volgende ochtend zat ons verblijf in de stad van de liefde er alweer op. Gelukkig hoefden we pas om 12 uur uit te checken, waardoor we na een rustig ontbijt ook nog de tijd hadden om de buurt nog even in te gaan voor het scoren van luchtige mannenkleding.