Les volets bleus

28 juli 2018 - Ardèche, Frankrijk

Na de Bourgogne was het de beurt aan de Ardèche om ons te verwelkomen. Een prachtige route van 4 uur door het binnenland van Frankrijk, bracht ons langs kleine kneuterige Franse dorpjes, gehuchten van niet meer dan 2 huizen, groene velden, verlaten wegen en een heerlijk restaurant. Gezeten op de bekende plastic stoelen (ik snap nog steeds niet waarom….?) en met uitzicht op de weg én een dode muur met grove muurschildering van de alpen met besneeuwde bergtoppen, hebben we bij deze plaatselijke eetgelegenheid heerlijke salades en Côte de boeuf avec frites et sauce aux oignons gegeten. Het was een drukke boel met enkel lokale gasten, die allemaal aan de kikkerbillen in de knoflook gingen. Het rook heerlijk en ze waren er smakelijk van aan het eten, maar het idee trok ons toch nét te weinig om het ook een kans te geven. Opvallend was de ober, die perfect Engels sprak en die het volgens mij wel een leuke afwisseling vond om ook eens buitenlanders op z’n terras te hebben.

Met de auto en onze buik vol, hebben we onze route vervolgd. Nu moeten jullie weten, dat ik een gave heb om plekjes te boeken, die afgelegen zijn, die een onmogelijke weg ernaartoe hebben, dat onze verlaagde auto (rectificatie van Richard: een auto met sportonderstel) op de onverharde wegen keer-op-keer uitgedaagd wordt én dat we af en toe moeten uitstappen om minder gewicht te hebben in onze auto, waardoor deze over een hobbel heen kan… En jawel, ik heb ons gezin ook deze keer niet teleurgesteld. ‘Daar gaan we weer!?!’ was te horen in onze auto, tijdens de laatste 2 kilometer. Eenmaal bovenop de berg aangekomen, aan het einde van weg, stond ons Chateau. Met als beloning een prachtig uitzicht! Een oud kasteel met blauwe luikjes en een prachtige tuin rondom. Achteraf niet verwonderlijk, want de eigenaar Huub was in Nederland kweker geweest en zette dit in Frankrijk op kleine schaal nog een beetje voort. De buitenkant was prachtig. Helaas de binnenkant niet. Althans ons appartement, want het blijkt dat alle appartementjes anders ingericht waren. Waar ik normaal altijd gefocust ben op het interieur van het te boeken huisje, heb ik me dit keer waarschijnlijk iets te veel laten afleiden door het exterieur. Ons weinig smaakvolle appartement met privé badkamer op de gezamenlijke hal (oeps, die had ik even niet aan zien komen) en dik hoogpolig tapijt op de benauwde slaapverdieping (als ik iets niet fijn en not donevindt in een verhuur appartementje of hotelkamer…….ggrr) was ondanks dat krakend schoon. Na de vorige locaties moesten we even de verwachtingen bijstellen, maar gedurende de week ging dat aardig goed. Het werd een week van relaxen en overwegend uitrusten en zonnebaden aan het zwembad. 

Helaas werd Morris dinsdag in de loop van de dag ziek (ook hij heeft terugkerende patronen op onze vakanties). ‘s Morgens tijdens ons bezoekje aan de plaatselijke markt in Lamastre leed hij al aan buikpijn en een gebrek aan eetlust. Na, dan toch maar, een verkoelende duik in het zwembad bij thuiskomst, ging het snel bergafwaarts en zat hij bij 30 graden met t-shirt, dik vest en een deken te bibberen op de bank. Koorts!

Onder het motto ‘goed eten, dan kom je er wel bovenop’ heeft Richard een bonen-groente schotel gemaakt. Die ging er tot onze verrassing redelijk goed in. Maar deze ging er ‘s nachts ook weer heel goed uit. …Gelukkig, gelukkig (!!!)  kon hij het ophouden tot beneden en is ons een poetsbeurt van het hoogpolige tapijt bespaard gebleven.

Dit luchtte blijkbaar op, want de volgende dag was hij al weer ‘iets’ meer het mannetje. Dan toch nog maar een relaxte dag bij het appartement en het zwembad.

Donderdag werden we toch wel onrustig van dezelfde omgeving en het relaxen, en zijn we erop uitgetrokken. Waarschijnlijk zaten we iets te noordelijk in de Ardèche, want er was niet heel veel vertier om ons heen. Bovendien was het erg warm, waardoor je ook geen stadjes bezoekt of activiteiten onderneemt. Onze keus was daardoor gevallen op een lokaal buitenzwembad aan de voet van - en uitzicht op- de rivier. Met twee glijbaantjes niet erg groots, maar wel super leuk aangelegd en niet toeristisch. Bovendien kon je bedjes en parasols voor een klein bedrag huren. Deze werden door de jonge, vriendelijke, gebruinde en gespierde bedjes-parasol-badmeester keurig op de, door jou uitgezochte, plek voor je neergezet. We hebben tenslotte vakantie ;-).

Aansluitend hebben we ’s avonds, bij het aangrenzende restaurant, met uitzicht over meer en zwembad, op aanraden van Huub gegeten.  Het was een overwegend Franse keuken met Foie gras, Magret de Canard, escargots en hamburgers met een groot plak gesmolten brie in plaats van een plakje kaas. Best machtig. Maar na het zien van een fondant cake (lava cake met warme chocola binnenin), bleek daar bij Noor tóch nog wel een plekje voor te zijn.

Vrijdag stond eigenlijk een bezoek aan een klimpark op het programma, maar met ruim 36 graden hebben we dat toch maar afgezegd. Niet heel fijn om aangesnoerd, met een helm op je kop boven de rivier te bungelen in de brandende zon. Dan toch maar weer een keer naar het lokale buitenzwembad. In onze zoektocht naar een pinautomaat dezelfde ochtend (want Fransen blijken nog heel dol op contant geld te zijn), ontdekte we een heel klein plaatsje, Retourtour genaamd, dat bestaat uit 2 restaurantjes, een camping, een klein vervallen kasteel, een parkeerplaats en een liefelijk strandje plus zonneweide aan de rivierbedding. Er was zelfs een badjuffrouw, die de rivier onder haar hoede had. Morris heeft hier nog even een frisse duik genomen en we hebben bij de plaatselijke pizzeria gelijk voor de avond gereserveerd.

Daar ’s avonds aangekomen, stond de hele parkeerplaats vol met alleen Nederlandse nummerborden…uuuhhh? Óf Nederlanders zijn erg dol op Italiaans eten óf de Fransen eten nauwelijks iets anders dan Franse gerechten…. We zijn er nog niet helemaal uit.

Het was in ieder geval een geslaagde laatste avond in de Ardèche. Het was een week waarin we broodjes frikandel en kroket konden bestellen bij Huub - de Chateau eigenaar -, waarin onze Zwitserse medebewoners van het appartement (waar de we gezamenlijk de hal mee moesten delen om naar de afzonderlijke badkamers te komen) binnen 3 dagen al terug naar huis gingen vanwege de griep (aardige mensen maar nu hadden we de hal ook voor onszelf ;-)). Het was een week waarin we een soort kever ontdekt hebben met een fluorescerende kont (in het donker dan…). Het was een week waarin Richard met de nijptang de bramenstruiken langs de onverharde weg naar de parkeerplaats van het Chateau bijgeknipt heeft, om de auto te behoeden van ferme krassen. Het was een week waarin we de bal van Duko de hond wel duizend-en-een keer hebben weggeschopt, zodat hij die kon halen en weer op je voet kon leggen voor een volgende schop. Het was een week waarin we veel en fanatiek (bepaalde personen) spelletjes gespeeld hebben, het was een week waarin we de Ardèche een beetje hebben leren kennen en waarin we ons aan het einde van de week klaarmaakten voor de laatste week van onze vakantie in de Dordogne. Een omgeving waar we al meerdere keren geweest zijn en graag terugkomen.

IMG_1825IMG_1839IMG_5148IMG_5077

Foto’s

6 Reacties

  1. Marja:
    1 augustus 2018
    Het is net een spannend boek wat ik lees, veel indrukken
    en heel divers .
    Weer mooi geschreven Mies
  2. Sas:
    2 augustus 2018
    Heerlijke verhalen weer! Geen foto’s van t interieur en net niet ondergekotste hoogpolige tapijt? 😜
    Gaat het weer goed met Morris?
  3. Mieke:
    2 augustus 2018
    Wat ben je een boeiende schrijfster Mies....... zo leuk om te lezen hoe jullie de vakantie door komen. Jullie hebben het zwaar hoor!
    Goedereis terug het weekend en een koffer vol mooie herinneringen mee naar het Veen. Xx
  4. De Fopjes:
    2 augustus 2018
    Nou Miek, jij bent ook aardig poetisch hoor in je reactie ;-). We gaan nog even twee dagen genieten.
  5. Thea:
    2 augustus 2018
    Dat is weer een mooi stukje poëzie Mies! Leuk om weer met jullie mee te reizen, geniet van je laatste week! 💋
  6. De Fopjes:
    2 augustus 2018
    @Sas, geen foto's maar wel film van het interieur en het hoogpolige tapijt ;-). Morris kwakkelt nog steeds een beetje, nu bronchitis ;-(. Maar hij kan verder alles hoor! Hoest alleen een beetje veel.